احساس بی‌مصرفی کردن، دردناک است. خیلی هم دردناک است. "تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی؟" هیچ. من هیچ ندارم.
گاهی از خودم می‌پرسم مگر دیگران در منِ معمولیِ بی‌مصرف چه می‌بینند؟ نمی‌دانم.
آدم معمولی بودن آنقدرها هم بد نیست. ولی باعث می‌شود آدم گاهی احساس کند لیاقت چیزی را ندارد. و همین دردناک‌ترش می‌کند.
"چه فایده‌ای دارد اگر بدانی آخر داستان چیست؟"
Mohsen Farajollahi シ
میدونم داری چی میگی... منم بعضی اوقات به این فکر میکنم که خوب فایده من چیه تو این زندگی؟ ولی خوب میدونی ما این زندگی رو اومدیم بایدم ادامه بدیم... یعنی چاره‌ای نداریم. یا میتونیم بشینیم و بابت وقتای گذشته و احساس پوچیمون و دیگران غصه بخوریم و یا اینکه تلاش کنیم هر روز بهتر باشیم بلکه یک روزی واقعا مفید بودیم برای بقیه و بتونیم تفاوتی ایجاد کنیم. بخاطر همینه میگه تغییرات بزرگ همیشه از خود شخص شروع میشه.
من از شرایط زندگیت واقعا خبری ندارم ولی خوب اگر حوصلت سر رفته بچسب به دوستای نزدیکت... باهاشون دردودل کن و خوش بگذرون. شاید یکمی حالت رو بهتر کنه.
تو بی مصرف نیستی فقط انتظاراتت از خودت زیاده. و بدون که قدر هر انسان معمولی دیگه لایق بهترین چیزها هستی.
خلاصه مواظب خودت باش 🌹 سرتو با چیزی گرم کن نزار این حس تو رو از پا در بیاره... تجربه کردم که میگم
فایده شما خودِ وجود داشتنه. مگر آدم باید غیرمعمولی باشه تا کسی ازش خوشش بیاد؟ به خودتون افتخار کنین، خودتونو در بین مصراع های اشعار تعریف نکنین بلکه خودتونو در بین خودتون تعریف کنین!
همه یه ارزشی دارن، فقط باید گشت و پیداش کرد.