دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

و در زندگی، لحظاتی است که میفهمی نفس می‌کشی. ورود و خروج هوا را به داخل ریه‌هایت احساس می‌کنی. هوا را نفس می‌کشی، هوا را نفس می‌کشی، هوا را نفس می‌کشی، هوا را نفس می‌کشی ...

و در همین لحظات است که ناگهان صدایی از درون می‌گوید: من زنده‌ام.

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند // تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

زنده‌ام

سعدی

نفس

۰۰/۰۳/۲۰

نظرات (۳)

۲۰ خرداد ۰۰ ، ۰۳:۱۵

. Nαʂƚαɾαɳ .

نه با دور شدن از نظر نمیرن

وقتی از چشم بیوفتن ، از دل میرن :)

۲۰ خرداد ۰۰، ۱۰:۴۴

پاسخ:

آره شاید :)

۲۰ خرداد ۰۰ ، ۱۰:۴۲

شهرزاد nj

چی شده؟ ://///////////// !!!!!!!!!!!!!!!!

زشته که بگم اصلا نفهمیدم چی شد:/

هر چند که احتمالا باید بگین لازم نیست حتما تو بفهمی چی شد:/

۲۰ خرداد ۰۰، ۱۰:۴۸

پاسخ:

چیزی نشده که :)

داشتم اون لحظاتی رو توصیف می‌کردم که دقیقا در لحظه حال زندگی می‌کنیم و وجود خودمون رو حس می‌کنیم. اینکه پیوسته هوا رو میدیم داخل، و بعد هم خارج. و اونجاست که واقعا حس می‌کنیم زنده‌ایم.

نه بابا زشتیش کجاست :) خیلی کوتاه و گنگ گفته بودم.

۲۰ خرداد ۰۰ ، ۱۱:۳۴

شهرزاد nj

خب نه ربط این زنده بودن با اینکه کسایی که از دیده میرن از دل هم میرن چیه؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :/

۲۰ خرداد ۰۰، ۱۱:۴۲

پاسخ:

آهان اون :)

ربط خاصی نداره فکر کنم. این بیته همینجوری تو ذهنم بود، گفتم بذارمش عنوان. البته حالا که فکر می‌کنم اونقدرام بی‌ربط نیست، ولی به هر حال، هدف خاصی نداشتم از نوشتنش.

اینجا قراره بعضی چیزایی که توی ذهنم دارم رو بنویسم.
----------------------------------
ما خود شکسته‌ایم، چه باشد شکست ما؟

طبقه بندی موضوعی

بایگانی

کسی که گریست

یادداشت‌ها و خط‌خطی‌های ذهن من!